Rein 65 jaar
Rein, je wordt 65 jaar en klant van de SVB, een trouw betalende rijksorganisatie, dat moet je deugd doen als rijksambtenaar bd. Bij dit verjaardagsfestijn komt dan de vraag hoe lang kennen wij, Anja en Hans, Rein eigenlijk al. Nou, dat is al heel lang, bijna vanaf het moment, dat Rein en Sas in Woubrugge zijn komen wonen, maar wanneer was dat dan. Ik heb geen idee. De kennismaking kwam natuurlijk via wederzijdse echtgenotes zoals dat zo vaak gebeurt. Via de tennisvereniging waar Anja en Saskia elkaar regelmatig troffen. Alras ontwaardde ik, dat Rein een begenadigd tennisspeler was en waarschijnlijk ook nog is. Mijn aanwezigheid was slechts aan de bar waar ik Rein leerde kennen als de man met de keurige uitspraak, de altijd aanwezige Rayban zonnebril en niet te vergeten zijn donkere haar en grote lengte. Kortom een sportief gebouwd type.
Hij was veel weg in het donkere Afrika, terwijl ik veel weg was met de Marineluchtvaartdienst. Het zijn dus de dames, die de vriendschap alle jaren prima gaande hebben gehouden. Toch is er een puntje, dat ook enige aandacht vraagt. Rein is er één van een tweeling net zoals mijn persoontje en dan geeft toch ook een bijzonder wederzijds begrip. Geinig is, dat er in onze gezamenlijke kennissenkring meerdere twee-ling mannen voorkomen. Rein heeft zolang als wij hem kennen voor buitenlandse zaken gewerkt en is dus een echte rijksambtenaar geweest. Dat heeft onderling een prima begrip gekweekt voor het reilen en zeilen van ministeries, gezien mijn rijksambtenaarschap bij het ministerie van defensie. Dat Rein veel buiten het land vertoefde blijkt wel uit het feit, dat we nauwelijks een bruikbare foto van hem hebben in
de vele fotoalbums, die we er op nagekeken hebben of zou hij de foto-makerij vakkundig ontlopen hebben. Je weet het maar nooit met die ambtenaren.
En dan nu het leven vanaf 65 jaar. Wel Rein we kunnen je zeggen, dat het reuze meevalt. Gelukkig heb je de laatste jaren al ruim kunnen genieten van het vrije leven van
het niet meer hoeven werken. Wat een luxe in deze tijd, die bol staat van de vraag waarom mensen eigenlijk niet tot hun zeventigste zouden kunnen werken. Je weet intussen ruim hoe je je vrije tijd moet doorbrengen, skaten, golfen, fun-auto rijden, misschien ook wel weer tennissen, uitstapjes naar Zuid-Afrika om de winter door te brengen en meer van dat soort tijdrovende bezigheden en natuurlijk genieten van kinderen en kleinkinderen. Dit noterend komt wel naar voren, dat je geen enkel advies meer nodig hebt om ook na deze SVB mijlpaal je tijd prettig door te komen, waarbij Saskia natuurlijk ook een belangrijke rol speelt. Ze is natuurlijk wel jonger dan jij, maar dat is al een poosje zo. Als je wat verder komt in de jaren zijn de beste complimenten die je ontvangen kunt bijvoorbeeld; de vraag bij de kapper, “U bent nog geen 65, toch”? of op reunietjes bij de vraag, hoe lang ben je nu al weg en de leeftijd ter sprake komt;
“Dat meen je niet, nou dat is je niet aan te zien, ik dacht , dat je net zestig was”!
Waar een “senioor” al gelukkig mee kan worden gemaakt. Belangrijk bij al deze beschouwingen is natuurlijk het gezond blijven, dat heb je natuurlijk deels zelf in de hand. Mijdt datgene waar “te” voor staat. Teveel drank is niet goed net als teveel eten, maar er zijn genoeg geneugten waar je niet ziek van wordt. Vooral belangrijk is veel lachen, niet te ver vooruitkijken en je niets van het weer aantrekken. Piekeren is slecht dus dat moet je zoveel mogelijk voorkomen. Wat een wijsheden staan hier te boek kun je wel zeggen, maar dat komt ook van een man, die vier jaar voor ligt op je en zijn echgenote, die drie jaar vooruit loopt. Onze plannen zijn toch om deze afstand nog heel veel jaren zo te houden. Ingehaald worden is nooit leuk, dus dat stellen we zo lang mogelijk uit.
Rein een hele mooie verjaardag toegewenst met Saskia en familie en vrienden.
Rein, je wordt 65 jaar en klant van de SVB, een trouw betalende rijksorganisatie, dat moet je deugd doen als rijksambtenaar bd. Bij dit verjaardagsfestijn komt dan de vraag hoe lang kennen wij, Anja en Hans, Rein eigenlijk al. Nou, dat is al heel lang, bijna vanaf het moment, dat Rein en Sas in Woubrugge zijn komen wonen, maar wanneer was dat dan. Ik heb geen idee. De kennismaking kwam natuurlijk via wederzijdse echtgenotes zoals dat zo vaak gebeurt. Via de tennisvereniging waar Anja en Saskia elkaar regelmatig troffen. Alras ontwaardde ik, dat Rein een begenadigd tennisspeler was en waarschijnlijk ook nog is. Mijn aanwezigheid was slechts aan de bar waar ik Rein leerde kennen als de man met de keurige uitspraak, de altijd aanwezige Rayban zonnebril en niet te vergeten zijn donkere haar en grote lengte. Kortom een sportief gebouwd type.
Hij was veel weg in het donkere Afrika, terwijl ik veel weg was met de Marineluchtvaartdienst. Het zijn dus de dames, die de vriendschap alle jaren prima gaande hebben gehouden. Toch is er een puntje, dat ook enige aandacht vraagt. Rein is er één van een tweeling net zoals mijn persoontje en dan geeft toch ook een bijzonder wederzijds begrip. Geinig is, dat er in onze gezamenlijke kennissenkring meerdere twee-ling mannen voorkomen. Rein heeft zolang als wij hem kennen voor buitenlandse zaken gewerkt en is dus een echte rijksambtenaar geweest. Dat heeft onderling een prima begrip gekweekt voor het reilen en zeilen van ministeries, gezien mijn rijksambtenaarschap bij het ministerie van defensie. Dat Rein veel buiten het land vertoefde blijkt wel uit het feit, dat we nauwelijks een bruikbare foto van hem hebben in
de vele fotoalbums, die we er op nagekeken hebben of zou hij de foto-makerij vakkundig ontlopen hebben. Je weet het maar nooit met die ambtenaren.
En dan nu het leven vanaf 65 jaar. Wel Rein we kunnen je zeggen, dat het reuze meevalt. Gelukkig heb je de laatste jaren al ruim kunnen genieten van het vrije leven van
het niet meer hoeven werken. Wat een luxe in deze tijd, die bol staat van de vraag waarom mensen eigenlijk niet tot hun zeventigste zouden kunnen werken. Je weet intussen ruim hoe je je vrije tijd moet doorbrengen, skaten, golfen, fun-auto rijden, misschien ook wel weer tennissen, uitstapjes naar Zuid-Afrika om de winter door te brengen en meer van dat soort tijdrovende bezigheden en natuurlijk genieten van kinderen en kleinkinderen. Dit noterend komt wel naar voren, dat je geen enkel advies meer nodig hebt om ook na deze SVB mijlpaal je tijd prettig door te komen, waarbij Saskia natuurlijk ook een belangrijke rol speelt. Ze is natuurlijk wel jonger dan jij, maar dat is al een poosje zo. Als je wat verder komt in de jaren zijn de beste complimenten die je ontvangen kunt bijvoorbeeld; de vraag bij de kapper, “U bent nog geen 65, toch”? of op reunietjes bij de vraag, hoe lang ben je nu al weg en de leeftijd ter sprake komt;
“Dat meen je niet, nou dat is je niet aan te zien, ik dacht , dat je net zestig was”!
Waar een “senioor” al gelukkig mee kan worden gemaakt. Belangrijk bij al deze beschouwingen is natuurlijk het gezond blijven, dat heb je natuurlijk deels zelf in de hand. Mijdt datgene waar “te” voor staat. Teveel drank is niet goed net als teveel eten, maar er zijn genoeg geneugten waar je niet ziek van wordt. Vooral belangrijk is veel lachen, niet te ver vooruitkijken en je niets van het weer aantrekken. Piekeren is slecht dus dat moet je zoveel mogelijk voorkomen. Wat een wijsheden staan hier te boek kun je wel zeggen, maar dat komt ook van een man, die vier jaar voor ligt op je en zijn echgenote, die drie jaar vooruit loopt. Onze plannen zijn toch om deze afstand nog heel veel jaren zo te houden. Ingehaald worden is nooit leuk, dus dat stellen we zo lang mogelijk uit.
Rein een hele mooie verjaardag toegewenst met Saskia en familie en vrienden.
Hans en Anja Bax
Geen opmerkingen:
Een reactie posten